ყოველ ჩვენგანს აქვს თმენის უნარი და დაღლის ზღვარი. უფრო სწორად გადაღლის.
გადაღლა იცის ადანიამაც, მეტალმაც, ბეტონმაც და ბუნაბამაც.
ჰოდა გადაიღალა ხალხი.
წილხვედრი ხალხი.
ხალხი მოწყურებული ყველაფერს, რაც კი გარშემო ხდება.
ასფალტის ჭამით დაწყებული და გონებრივი აშლით დამთავრებული.
გადიაღალნენ ძლიერნი ამა ქვეყნისა ჯერ დაპირებებით და ეხლა თავის მართლებით.
გადაიღალა საერთაშორისო საზოგადოება ჩვენი დაყვავებით და ჩვენი დაშოშმინებით.
ისე გადაიღალნენ, რომ შეშფოთებასაც კი ვეღარ გამოთქვამენ.
უბრალოდ იძახიან იმას რასაც ფიქრობენ.
ჩვენზე როგორც ამომრჩეველზე რა იფიქრეს ეს უკვე გივთხრეს ღია ტექსტით.
პრემიერებზე რა იფიქრეს და ეხლა რასაც ფიქრობენ ესეც უკვე თქვეს, არა. გამოსცრეს კბილებს შორის.
დაიღალნენ ნატოს დლელეგაციების ვიზიტის წინ სამთავრობო გონებასუსტობით.
ხან ფენშტაბის უფროსი დაჭირეს, ხანაც თავდაცვის სამინისტროში ყარაულები დატოვეს მარტო, ეულად.
პოეტის ქალიშვილების ნეტარება, ლამის ორგაზმში გადასული, უცებ ჩაანაცვლეს სხეულის სხვადასხვა ორგანოს მუზიცირებით როიალზე.
ამაზე, ამ ქალქის საპატიო მოქალაქე იძულებული გახადეს გამოსულიყო და მიენიშნებინა, რომ საქგენპრო რაღაცრაღაცეებს მიედმოედება და და ისმ საპატიო მოქალაქე სრულად ენდობა საქსაგმინისტრის სიძეს.
სასწრაფოდ ჩამოსვლა გადაწყვიტა ნატოს გენმდივანმა და ეგეც ნორვეგიული სიდნჯით იქვითინებ მწერლის სიძის საფლავზე.
გლოვის ნიშნად ყველა არხზე შეწყდა კულინარიული გადაცემები და მხოლოდ რცეპტების სიებს აცხადბენ.
საქგენპრომ საბოლოოდ განაცხადა უარი საქმეების ჭრაკერვაზე და ეს საქმეც პრემიერმა შეითავსა.
იშვიათი კაცია საქპრემიერი.
ყოველი გამოსვლა საცირკო შოუს პრემიერად გადაქცევის უნიკალური უნარ ჩვევები აღმოაჩნდა.
ამინდის გამოხდებას სრულ აბსურში გადაზარდა, საქმმების დაანონსება უსაქმურობის ნაირსახეობად აქცია, ხოლო ნაცების აქცია, საერთო სახლახო ქოცცოცართა ბროწეულის ოყნის შემცვლელად.
მისდამი დაქვემდებარებულ ქვეყანაში, განსაკუთრებით კი ყანაში, მონდვრის თაგვების დოღია გამართული რომლებიც გულდახეთქილნი ელოდებიან X თარიღსა და და ჩაფსმაშ პოულობენ შვებას.
მოკლედ, ოღონდაცა რააა!
აქციების რეულობის ჭრილში გადამყვანები კი მოუთმელად ელიან "იმ" თარიღსა და სხვა მგოსანს, მის ვიდეო თავილს პაჭუნს და ჟრიამულობენ.
უცნაურგავრიანი არასმთავრობოები დღედაღამ საქგენპროში არიან და საოცრებებც უყვებიან პროებ და იამათაც ბოდვა დაიწყეს უკვე კაი ხანია.
ყოველ ცენტრალურ პროსპექტზე, ყველაზე ხალხმრავალ ადგილებში მორიგეობენ "ჟურნალისტები" კამერების, პროების და პატრულის თანხლებით, და ელიან. ელიან ეგების ვინმემ გაიგდოს წიხლქვეშ, თავყბა გაუერთიანოს და ცოცრების მოთქმის თანხლებით ერთი ორი დღით რეანიმაციაში წაუპლაცკარტონ.
ამის შემდეგ გამოდის კიდევ ერთი სიზე, უკვე პრემიერსიძე და იწყებს ბოდვას, რაზეც საპატიო მოქალაქე, გადაღლილი სახით და რიხიანი ხმით ამუნათებს წილხვედრ ცოცარწილხვედრ მოსახლეობას, არ ინერვიულონ, დალიონ ბილობილი დამერვე საპყრობილეში გატარებული საამური დღეები გაიხსენონ ლეონის ილიას ძე ბრეჟნევის ამაღელვებელი ვიზიტი მზიურ საქართელოში და ეპოქალური ფრაზა ;
სწორი გზით მიდიხართ ამხანაგებო!.
დწორი გზით მიმავალი ცოცარ მოსახლება ამის გახსენებისას ქვითინებს დაასფალტის ბითუმს ღეჭავს გამგელებილი.
უბრალოდ შიატ და გადაღლილები აირან.
როგორია, გაიმარჯვო, მიადემონტაჟო და მაინც ასფალტს გაჭმევდნე, 24 საათი უყურო დანყრებულ ცოცრებს ცისფერ ეკრანზე, და გულ გახეთქილი ელოდო "იმ" თარიღს, როცა ყოველწამს გაფრთხილებენ, რომ გამარჯვებაც არ ყოფილა, ჯადოსნური სხივებით დაშუქებაც არ ყოფილა და საერთოდ, მორჩა კინო, ფაქტიურად ყარაული დაიღალა და ხაშშიც მატლებია!
ჰოოდა ზიან და ელიან გაშეშებულები და თვლეამოღამებულები.
