წამები

                                                                               photo  ELLE ZELMANI

ბევრი გაზაფხული მოსულა ჩემდა წილად.
ეხლა ვხვდები, რომ ყოველი მათგანი თავისი განუმეორებელი სურნელით გამოირჩეოდა. ზოგი დღემდე მახსოვს. თავისი ნათებით, შუქ ჩრდილებით, რაღაცის მომლოდინე საღამოებით. გაუცნობიერებელი სიახრულის მოლოდინით და სისხამი დილის უცაბედი გარინდებით.
ფერები! ფერები! ფერები! ყოველ ჯერზე ახალი ფერებით.
მერე და მერე აღმოჩნდა, რომ ამ ყველაფრის საწყისი ყოფილა ის შავგვრემანი, ჟღალთმიანი თუ ქერა კნაჭა არსება, რომლის ხილვა, ფანჯრიდან გადმოღვრილი დილის ზანტი ნათება, კონტრაჟურში მდგომი აშოლტილი სხეული გაშეშებს, გაბნევს და მარადისობის სურვლს აღგიძრავს. თვალის მოცილება დანაშაულის ტოლფასია. შენს თავს იჭერ სურვილზე, რომ შენ მარადისობას შეეხე. ამ წამიერი სილამაზის მოწმედ იქეცი და გინდა ამ სხეულის ყურებაში დასრულდეს შენი შტერი ცხოვრება. რადგანაც ამის ხილვის ბედნიერება გერგო. გახდი რჩეულთა შორის რჩეული. ეს არსება, მოქნეული შოლტის გვარად, გიპყრობს თავისი განუმეორებლობით, გრაციით, ჟინით. გავსებს სურვილით და ამავ დროს კრძალვით. 
უცებ ხვდები რომ არც არავინ არა ხარ. არ ხარ ღირსი ამ ხილვის. რომ შენ ამ საოცრებას შემთხვევით შეესწარი, ამიტომაც ცდილობ არ გაინძრე, არ დააფრთხო ეს სილამაზე, რომელმაც იცის რომ ღვთაებაა, უბრალოდ შენ დაავიწყდი, ის სრულად შეერწყა მზეს. მისთვის მზის სხივები ბუნებრივი გარემოა. მისი სახლია, 
ხილვა წამები გრძელდება, განუმეორელი წამები, რომლებიც წლების მერეც ზუსტად ისეთივე ბურუსში გხვევს. ისევ ხედავ საოცარ სილუეტს,დაღვრილ მზის შუქს და ამ შუქში მოლივლივე სანდომიან კნაჭა არსებას. 
წლების მერეც ჩუმი, გარინდული ბედნიერების ტალღა გეტაკება და გინდა იყვირო! ჩუმად იყვირო, ვინაიდან ხვდები იმ წამების სიდიადეს და გრძნობ მათ სინაზეს.
მერე, დგები, გამოდიხარ გარეთ და შეუყვები ამწვანებულ აღმართს, იქით, მაღლა, სადაც სახლების სახურავებიდან ერთი მისია. მაგრამ იქ ვეღარ შედიხარ. წამები უკვე გაჰქრნენ. 
მხოლოდ იმედი, მწველი იმედი რომ როდესმე ეს წამები ისევ მოვლენ და ისევ ჩაიქროლებენ შენს თვალწინ. შენ კი ამ ჯერზე მაინც იყვირებ, 
ეგების ყურადღება მიიქციო.....

კიაზო ბერიაშვილი
ვალენტინობა დღე. 2015 წელი

ვოლანდის მემორანდუმი

დღეს 2015 წლის 12 თებერვალია.
ზუსტად რვა წლის წინ ეპოქალური მოვლენების წამზომი ჩაირთო.
ვლადიმერ პუტინმა მართლაც ისტორიული როლი შეასრულა ამ მოვლენებში.
იმ დღეს, მან კაცობრიობას ამცნო, რომ რუსული სამყარო აპირებს მსოფლიოს წესრიგის თავის გეგმებზე მორგებას. მან დაიტირა საბჭოთა კავშირი და პირობა დადო რომ მზად იყო სამაგიეროს გადასახდელად.
ეს მან განაცხადა მიუნჰენში. ჰიტლერიზმის სამშობლოში.
მსოფლიო ისტებლიშმენტი გაშეშდა და რუსულის სასწრაფოდ სწავლას შეუდგა.
მეძავმა ისტებლიშმენტმა ასევე სასწრაფოდ შეიძინა სექსულაური ატრიბუტიკა და მოსკოვში დეფილე მოაწყო.
მეორედნი ჩაფიქრდნენ და თავის შეიარაღების გაზრდაზე დაიწყეს ფარულად ზრუნვა.
გააძლიერეს ანალიტიკური ცენტრები  და საპასუხო სვლებზე დაიწყეს ფიქრი.
როგორც მოვლენებმა დაადასტურეს, რომ ყველაზე აქტიურად სულ სხვა სივრცეებში დაფიქრდნენ და სულ სხვა გადაწყვეტილებები მიიღეს,
პირობითი დაყოფა მოხდა ქვეყნების და პიროვნებებიდ დონეზე.
პროსტიტუტი ფაშატების და  ახალგაზრდა, ენერგიული, ჭიხვინა  ულაყების  დონეზე.

კარგი გავიარეთ.

ზევით  დაყოფა მოხდა ნათელის და ბნელის ზღვარზე. სიკეთის და ბოროტების ნიშნით.  უბრალოდ და გასაგებად.
და დაიწყო!
დაიწყო კოსოვოთი და გაგრძელდა საქართველოში.
საქართველო ანგლოსაქსურმა ცივილიზაციამ მოჩვენებითი  მდუმარებით გადაყლაპა. როგორც მერე და მერე გაირკვა, ეს მდუმარება აღოჩნდა დიდი სატყუარა, პუტინისთვსაც და ევროპელებისთვისაც.  ყველას ლუსტრირება მოხდა 2008 წელს. გერმანელებისთვისაც და ფრანგებისთვისაც. ყველაზე და ყველაფერი უცებ გაირკვა. ისევე როგორც ლიბიის სამხედრო ოპერაციისას ამერიკელები განზე გადგნენ და ვეროპელებს დაუთმეს ლიდერობა.  ყაყანა და უნიათო ევროპამ მომენტალურად ჩაგდების პირას მიიყვანა ეს საქმე, ისევე როგორც კინაღამ გაკოტრდა.
შემდეგი გამოცდა ოყო საქართველო.  აქაც ევროპელებმა ბევრი იტლიკინეს, ბევრი იმაიმუნეს და ჯამში ყველაფერი დაიკიდეს. საქმეც და ჩვენვ. ისევ ამერიკელებს მოუწიათ მათთვის ლექციების წაკითხვა და ფულის ახევა მათთვის, საქართველოს სასარგებლოდ.
მოკლედ, სადც კი ევროპელებმა ითავეს საქმის გაძღოლა ყველგან ჩაფლავდნენ, ისიც კი არ იკადრეს რომ მომავალზე ეზრუნათ, რაც ორი წლის წინ მოსახლეობის გაყინვად დაუჯდათ. თან ფრონდიორობდნენ და სულელურ გეგმებში მონაწილეობდნენ. მარტო ანტიამერიკანიზმი რად ღირდა.
ასეა იყო თუ ისე, ანგლო ამერიკელებმა თავის დაგეგმილი გააგრძელეს, ჯიუტად და ღიმილით.
ზევით კი, ვოლანდს დაეველა პლანეტაზე ყველასთვის ადგილის მიჩენა. ასე გამოჩნდა ასპარეზზე შავი კაცი ამერიკაში და შავი კატა ევროპაში.  ორივემ რბილად დაიწყო მომოქმედება, ღიმილით და თავლებში ჩახედვით.
ამასობაში გაკაპასებულმა პუტინმა აღმოაჩინა, რომ უკრაინა ბეყე მოსახლეობითაა სავსე, რომელსაც როცა უნდა და ოროგრც უნდა ისე მიაუპატიურებს, თან მადლობასაც ეტყვიან. იმავე დროს შავმა კაცმა სირიაც მიუგდო დამაშვიდებელ პრიზად.
პუტინი აიჯაგრა, ბომჟები შეაგროვა და გაუტია კიევისკენ, სინამდვილეში კი ევროპისკენ.

აი აქ მოხდა დიდი იაღლიში. უცებ გაირკვა, რომ უკრაინელენს არავითარი სურვილი არა აქვთ რუსი ბომჟები აჯლიგინონ კრეშჩატიკზე. მოულოდნელად ჰაერიდან გაჩნდნენ კონსულტანტები, ინსტრუქტორები და ყველა ვინც საჭირო აღმოჩნდა იმ მომენტისთვის.  ევროპელებმა იყნოსეს მომენტი და ბრძენი სახეებით შეუდგნენ ჩვეულ საქმეს, ანუ  პროსტიტუტობას. თქვენი ვარ თქვენი შეძახილებით და შნელლ, შნელლ, დას ისტ ფანტასტიშ კვნესით, შექმნეს სამეულები, ოთხეულები, მოკლედ გრუპავუხა მოაწყვეს. შეეცადნენ უფრო ზუსტად.
ამაზე მათ მიიღეს ქოთები ანგლოსაქსებისგან. რაც ნელ ნელა,მტკივნეულ სანქციებში გადაიზარდა. ყველასთვის ევრპელებისთვისაც და რუსებისთვისაც.
შავმა კაცმა ღიმილი შეწყვიტა და ხნაში აგრესიული კატის ღნავილი შეაპარა. საკმარისი იყო პუტინს გასჩენოდა სურვილის ნიშანიც კი, რომ აღარ უნდოდა თამაში, რომ ყირიმი აჯახეს სიფათში. აჰა გაერთეო. აიღო და ეხლა უკვე მწარედ ნანობს, ვინაიდან უკრაინელები საბოლოოდ გაგიჟდნენ და სროლა ატეხეს.
რას არ ეცადნენ ევროპელი მეძავები, რომ მოეკეტინებნათ უკრაინელებისთვის და კიევში წაკუზულები დახვედროდნენ პუტინს მაგრამ ყველა ცდა ჩაეშალათ. არ დათმეს ტიპებმა არაფერი და არც აპირებენ, როგორც დღეს დადასტურდა.
რუსებს ხელში შეატოვეს უაზრო კარტები, თვითონ ანგლო საქსებმა ტუზები დაირიგეს და კრუპიეებად ხელმრუდი გერმანელები და ფრანგები გაამწესეს.  რა მიიიღეს მონაწილეებმა ჯამში:
მთელი ამ რვა წლიანი თამაშის ბოლოს, რუსებმა მიიღეს ნახმარი ეკონომიკა, ომი და პლანეტარული თავზე დაქაქვა.
ევროპელებმა მიიიღეს განულებული რეპუტაცია, ბოზების იმიჯი, ახეული ლიდერობა და გაუყიდავი მერსედესები.
უკრაინამ მიიღო სერიოზული ძალის და პრინციპების ერთგული, სიამედო მოკავშირის რეპუტაცია.
მისმა მეგობრებმა, ანგლოსაქსებმა კი პლანეტარული ლიდერების სტატუსი.
ვოლანდმა კი კოსმიური შემსრულებლის სახელი გაიმყარა და სადღაც კუძულებზე, სანაპიროზე ისვენებს.

ხოლო პუტინს ხელში შეატოვეს დამტვრეული ფანქრები, მათ საფასურს უკვე ბატია მოსთხოვს მკაცრი სახით.

ყველაფერი ეს დაიწყო რვა წლის წინ.
ეს იყო მიუნჰენში! 2007 წლის 12 თებერვალს!


კიაზო ბერიაშვილი
2015 წელი, 12 თებერვალი.

AMALIADA

ამ მოედანთან ბევრი რამ მოგონება მაკავშირებს.

მთავრი შენობა ეკლესიაა.

მარჯვნივ პატარა რესტორნები და კაფეები.

აქედან 200 მეტრის მოშორებით, გრაფიოა ოფისი, სადაც ვმუშაობდი,

ვიწოდებოდი არხიტეკტონ მეხანიკოს. არქიტექტორი რაღა.

მოკლედ, 1995 წელია.

ძლივს გამოვაღწიე საქართველოდან და ამ პატარა ზღვისპირა ქალაქში დავიდე ბინა.

პირველი შოკი: ჩავედი თუ არა, მეორე დესვე გაითიშა შუქი! სანამ გავიგე, რომ ჯიგრები გაიფიცნენ თურმე და ამიტომ ჩაქრა, მე სრული ისტრეიკა მქონდა.

ხომ წარმოგიდგენიათ, უშუქობიდან უშუქობაში ამოვყავი თავი! თან ვის ვაგინო არ ვიცი!

მეორე, რამაც გამკვირვა იყო სრული სიწყნარე. სრული!

არავინ არავის არ ესროდა და არ აყაჩაღებდა.

ყველა დასეირნობდა. მშვიდად. ბევრი ღიმილიანი სახე.  ტოტალური კეთილგანწყობა. მანქანებიც კი ჩუმად მოძრაობდნენ. უსიგნალოდ და დედის გინების გარეშე.

ერთ თვის შემდეგ, უკვე მოშინაურებული ვარ. 

ნაცნობ–მეგობრები ბევრი გავიჩინე. სულ ვიღაცას ვესალმები და ვიღაც მესალმება.

ამ მოედანზე ხშირად ვარ. ლუდს ვსვამ ქუჩის კაფეში. ვსადილობ.  ჩვენი ოფისის შემკვეთებსაც კი ამ მოედანზე ვხვდები.  ნაცნობებს ხელის აწევით ვესალმები. კარგად ვარ! სიესტაზე ოფისიდან აქ ვინაცვლებ. გამვლელებს ვაკვირდები.  უკვე რესტორანშიც კი მპატიჟებენ,

ერთხელაც, დიდის ამბით რაღაც ინგლისური გაზეთი მაქვს ნაყიდი და ჭკვიანი სახით ვცდილობ წავიკითხო. ამ საქმით იმდენად ვარ გართული, რომ ვერ ვამჩნევ, ჩემს მაგიდასთან ვიღაც ჟღალ წვერებიანი ტიპი მომიჯდა. ჩაახველა, რომ შევხედე, გამიღიმა, უხარნაზარი ლუდოს კახა დამიდგა და გამეცნო, ტონი კილკვუდ! მანჩესტერ სითიი! მისი უდიდებულესობის სამხედრო ავიაციის გადამდგარი მფრინავი! ისიც ამალიადაში ცხოვრობდა. MU-ს ისტერიული ფანი და საოცრად ცნობის მოყვარე. ეს კაცი ლუდის და ვისკის გარეშე მე აღარ მინახია. მშვიდი ფეხბურთის ფანი, ღია ცისფერი თვალებით. მოკლედ მეკიხება, რაო, რას წერენო გაზეთშიო? ვიწყებ ბოდვას, მიღიმის და მეკითხება, შენაო საიდან ხარო. ავუხსენი. ახარხარდა, შენაო ხარო გიჟიო! როგორ შეიძლება გაზეთებში დაწერილის დაჯერებაო! რას ჩაჰყურებ მაგ გაზეთს სერიოზული სახითო? გამეცინა. მაგის კიტხვას ჯობია სხვა რამ გავაკეთოთო. რა მეთქი? რაო და, ეხლა გადავრეკავ და კაი ხალხს გაგაცნობო. 

გადარეკა,  ვიღაცას ელაპარაკა გერმანულად, თვალი ჩანიკრა,  სასწრაფოდ ერთი დიიდი ბოთლი ვისკი შეუკვეთა, ხუთი დიდი კათხა ლუდით. ამის მერე, ხმამაღლა აგინა ბერძნებს და კმაყიფილი გაიტრუნა, 

აი, ამდები ხანია აქ ვარ, სულ ამათ ვაგინებ და კაცი არ შენკამათებიაო! 

ცოტა ხანში, მოედანზე შემოვარდა ღია, ტენტიანი ჯიპი, იქიდან გადმოხტნენ, ძალიან ლამაზი გოგო (ჰერტა),  ამ გოგოს მამა (გიუნტერი) და შავგვერამნი ალესანდრო (იტალიელი). 

დიდი ჟრიამულით  გააცნო ტონიმ ჩემი თავი, ესაო ჩვენი ახალი მეგობარიაო სქართველოდანო. ჩვენიო!  ამის პასუხად  მამა შვილი გადამეხვია, იტალიაშკამ კი გადამკოცნა!

ეს იყო ჩემი პირველი შეხვედარ ევროპასთან. ევროპელებთან. ნაკრებთან ფაქტიურად.

წავიდა  სუაბრი.  პროგრამაში მე ვარ, ევროპაში ახალი, უცნობი ჩიტი. მეკითხებიან ყველაფერზე, მერე თავისი  ისტორიების მოყოლა დაიწყეს. ცდილობენ ჩემთვის გასაგებ ინგლისურად ილაპარაკონ. ჯერ ვსვამთ, მერე, ვინაიდან პარასკევი საღამო იყო, შემოგვიერთდა ალექს მანოლოპულო,  ჩემი ოფისის მფლობელი და უკვე ჩემი მეგობარი, თავის საცოლესთან ერთად. რომელმაც შეუკვეთა უამრავი რაღაცეები, კიდევ ლუდი, კიდევ ვისკი და ზევიდან უზოც დაამატა, ამაზე დანარჩენი ევროპა აყვირდა, ეს საზიზღრობაო შენ დალიე , ჩვენ რას გვერჩიო! 

მოკლედ გახურდა ევროპა, ატინგიცდა! 

იმღერეს, ვიმღერე! 

იცეკვეს, ვიცეკვე! 

მერე ისევ ვისკი, ლუდი და ბოლოსკენ ჩემში გაიღვიძა ქართველმა, 

ამიტომ  ვიყიდეთ უამრავი სამწვადე, სასმელი და ჩესას გავეშურეთ ყველანი.

მერე იქ რა მოხდა მახსოვს როგორც ერთი დიდი ცირკი,

მეორე დილას ევროპამ ჯიპით გამომიარა და ყველანი ერთად წავედით მეორე წრეზე.

იმ დღიდან შენზიზღდნენ, ქართველობას გვართმევენ ტიპები.

ატანა არა მაქვს მათი. 

და კიდევ 37 მანეთიანები.

ეხლა ხომ მაინც გესმით ჩემი არა?!

კიაზო ბერიაშვილი

09.02.15

ამალიადა. საბერძნეთი

NN

    photo ELLE ZELMANI

ძლიერ ლამაზი ფოტოა.
ორი ლამაზი, დიდთვალება ბიჭუნა.
გაკვირვებული და ჩაფიქრებული თვალებით.
კედელზე აკრულნი.  რაღცას უყურებენ.
მე არ ვიცი, ვის ან რას უყურებენ ისინი. ერთი კი ნამდვილად ვიცი, რომ ამის გადაღებას, ამ წამის დაფიქსირებას, სხვა რამ სჭირდება. სხვა რამ, რასაც ნიჭი სჭირია. არა ექპონომეტრის გამოყენების დეტალური ცოდნა ან რაღაც სხვა რამ სპეციალურის. გრძნობა, შეგრძნებაა მთავარი. უბრალოდ ამ ბიჭუნებისადმი სიყვარულია მთავარი.
ისევე როგორც იმ გარემოს სიყვარული და შეგრძნება, როცა შენს ქალქს ან ქუჩას იღებ. წარმოუდგენელია ნისლიან პარკში. გაყინულ კარუსელს იღებდე და ეს ისე, შემთხვევით გამოგივიდეს. ამ საქმეში შემთხვევითობა არ არსებობს. ისევე  როგორც შემთხვევით ვერ დაწერს ადამიანი, ქუჩაში მტვერში წაიქცა ბავშვი.
შეიძლება დაინახო, მაგრამ შეიგრძნო, ეს უკვე სხვა რამაა. განაზოგადო ხომ საერთოდ.
ამას ვიძახი სწორედაც, რომ ამის შეგრძნებას ნიჭი სჭირდება. მხოლოდ ნიჭი, რომელიც თავის მხრივარ არ არის მასობრივი მოხმარების ნივთი თუ რაღაც ამდაგვარი. ძმელია ნიჭის მონეტიზაცია მოახდინო, შემოსავლის წყაროდ აქციო. ეს უკვე სხვა რამ ნიჭსაც მოითხოვს. ამ ორი რამის მოთხოვნა ადამიანისგან ძნელია. თითქმის არარეალურია.
მე ბევრ ნიჭიერ ადამიანთან მქონია და მაქვს ახლო ურთიერთობა. ზოგი გამაოგნებელი ნიჭის პატრონი იყო და არის, მაგრამ მათ შორის ცოტანი არიან, ვინც ეს ორივე გააერთიანა,. ყოველ შემთხვევაში ამისთვის მათ ბევრი იშრომეს და ბევრი იწვალეს, ირონიული ღიმილით დაწყებული და ღია, დაუფარავი არ აღიარებით დამთავრებული.
ეს სიჯიუტესაც მოითხოვს და პრინციპულობასაც. როცა მწარდები და მაინც შენსას აგრძელებ. როცა კომპრომისზე არ მიდიხარ, ვინაიდან ხვდები, რომ კომპრომისი არაა სწორი და ის უსამართლოა.
შექმნილი გარემოებას ან სიტუაციას შეიძლება კომპრომისით აარიდო თავი. მაგრამ ესეც სათუაოა.
ყველაზე ძნელი ასტანია სწორედაც კომპრომისი შენს თავთან.
ამ ბიჭუნების თვალები სამყაროს ეხლა სწავლობენ, გაოცებულნი და ჩაფიქრებულნი.
 დარწმუნებული ვარ, რომ ეს ბიჭუნები როცა დაუდგებათ გადაწყვეტილების მიღების დრო, ისინი საკუთარ თავთან მართალნი იქნებიან.
ისევე როგორც ამ ფოტოს ავტორი.
წარმატებები მათ. სამივეს,
მე ეს ძალიან მინდა.

travelge.wix.com/ez1997

შედით ამ საიტზე და ნახავთ, რომ არ ვცდები


კიაზო ბერიაშვილი
08.02.15

ვოლანდი, ნორლანდი, ბიბინა

                                                                              photo ELLE  ZELMANI

ბიძინა ივანიშვილი თავის სტიქიაშია.

გამოვა, მობოდავს რასმეს, მეორე დღეს აზუსტებს რა თქვა, უფრო მერე კი ღადაობის შესაჩერებლად გადადის დაჭერებზე.

ორი წლის წინ ვწერდი, რომ ეს კაცი თავის უკიდეგანო კრეტინიზმით  მალე გადაიქცეოდა საყოველთაო მასხარად.

ასეც მოხდა. 200 სერიანი ფილმი და ჯანსაღი ლარი  თქვა უკვე, მილიარდი რაღაც სისულელეზე  დააანონსა. საყოველაო ჩეჩმიზაციის პროგრამა  დაიწყო. 

სულ შრომაშია, სულ ზრუნვაშია, სულ ბოდვაშია. 

უკვე ჯგუფურ დაჭერებზე გადავიდა. დებილი, მშიერი ქართველების გულის გასახრად. გული სიხარულით ევსებათ მისნაირ გონებასუსტებს.

მთელი თბილისის შეშლილების, ბოგანოების და მათთან გათანაბრებულ ხელოვანთა რიგებს აღტკინების ტალღა გადაუვლის ყოველ დაპატიმრებაზე. 

ვითომ გახსნილი საქმეების  არარსებულ მკვლეთა დაჭერაზე.

ცნობილი მეტრაკეების,კდემამოსილ მეძავთა და პრაშმადოვკების პროფესიონალ დამცველად ჩამოყალიბებული სოფლის გიჟი, ერის მამინაცვლად მოევლინა ქვეყანას. 

ის და მის გუნდად წოდებული მახინჯ დედაკაცთა  და დებილ მამაკაცთა კრებულს ყოვეკ დღე ახალი მიზეზი ეძლევათ, ღრმად და თავვისუფლად სინთქვისა და გაშმაგებული ძალით ქეიფსა.

ვინ, თუ არა მათ იციან ამ ყველაფრის ფინიშის შინაარსი.

ყველაზე კარგად მათ უწყიან თუ რა დამართეს ქვეყანას და როგორი იქნება სასჯელი ყველაფერი ამისათვის.

დებილი ნუვორიშის ქმედებები  ზუსტი ასლია იმისა რაც ხდება რუსეთში. 

ეს უსამშბლო კაცი მხოლოდ მდარე ხარისხის სპექტაკლებს დგამს ბოგანოთათვის.

ჯერ ჯერობით უსისხლოდ. მხოლოდ ჯერ ჯერობით.

რუსეთში აწყვეტილი სიგიჟეები ხდება. მცირე მასშტაბით, მადრამ აქაც იგივეა.

ბომჟები და ალკოჰოლიკები მთელს მსოფლიოს არად აგდებენ და თავისას ერეკებიან.

აქ ბიძინას ხელმძღვანელობით ადგილობრივი ცვედანები აღტკინებულნი  ელიან მორიგ დედის ტრაკის გინებას ცივილიზებულ სამყაროსგან და კრეტინიზმამდე მისულ პრემიერ მინისტრის ტლიკინს. 

მოვლენები აქაც დაიქაც იმდენად ჰგვანან ერთმანეთს, რომ შეუძლებელია ფინალიც მსგავსი არ ჰქოდეთ.

ან განსხავებული როგორ იქნება ვილანდის დაგეგმილის და ნორლანდის გაკონტროლებული მატრაბაზობის დასასრული. 

იმასაც კი ვერ ხვდებიან ეს სოფლის გიჟები, რომ ბაჩო ახალაის, ვანო მერაბიშვილის, გიგი უგულავას და დღეს 11 კაცის  დაპატიმრებების სცენარი გაჭრილი ვაშლივითა ჰგვანან ერთმანეთს. 

ამ გოიმებს არც ერთი მათგანი არ დამალვია. ყველანი წინასწარ აანონსებდნენ თავის დაპატიმრებებს, ყველანი წყნარად ჯდებოდნენ საბრაკდებულო სკამზე. აი სწორედ ამის მერე იწტება თავდავიწყება,  გამოდიან ყველა თავმოყვარე უცხოელი პოლოტოკოსები და ღია ტექსტით აფინებენ და ლანძღავენ ამ გაჭირვებულებს,

ვოლანდი ამჯერადაც ჩვეულ ხერხს მიმართავს და ამათ სისულელეებს აკეთებინებს, მერე გამოდის ნორლანდი და შესაფერის განცხადებას არიკრიკებს, 

მორჩა, სიგნალი  მიცემულია.

ყველა მზადაა თავში წამოსათაქებლად,

ეს კაცი ან ბუებრივი სიკვდილით მოკვდება ან გული გაუსკდება.

მანამდე კი ყვავილებას ვუყუროთ. 

ეგ რომ ნაღდად იქნება უკვე ბრმაც კი ხედავს.

ყველაფერი იასამნისფერი  გახდება. ამასაც ვნახავთ. მშვიდი და ღიმილით@

კიაზო ბერიაშვილი

02.02.15

photo ELLE  ZELMANI

ABRAKADABRA

ამ სამმა ტიპმა ფოკუს მოკუსი ჩაუტარეს ქალაქს.

ზეციდან ხურდა გადმოაყარეს.

ქაღალდის ფული შორიდან დაანახეს.

ჟოპა სტენკას ეთამაშნენ.

და გააიპარნენ.

დარჩა ქალაქი ხურდა ფულით.

ჟ.ს. ნათამაშები.

მშიერი და ზეცისკენ მომზირალი.

ეს სამნი წავიდნენ,

მომღერლები დატოვეს და სეირის კაპელდინერები.

რომლბმაც რეჟისორობაც შეითავსეს.

ზედმეტად აქტიური მაყურებლები და აქტიორები ეგრევე ააფეთქეს.

ზედმეტად ნერვიულები სტუდია სტუდია არბენინეს.

დაღლელები  მოაგროვეს.

იმედები დაურიგეს.

ძალიან დებილებს ამღერეს ოსანნა.

გაუვალ გობებასუსტებს სამფერა დროშები დაურიგეს.

თოვლში შიშვლები აცეკვეს.

სამართლიანობის რეპეტიციაც ჩაუტარეს.

აფეთქებულთა სახელზე აკივლეს. მიუვათო.

და საღამოს მესაზე მიაძინეს.

ნანუშებიიი, ნანუშებიიი.

ზოგი ჰიპერ აქტიური დებილი ქუჩაში შეკრიბეს.

ამღერეს ზემო აფრიკული სიმღერები.

აწუილეს. ატინგიცეს დ ცოტა ხანში დაგვენძრევაო, აჯახეს.

დენილი რისი დებილია, ეს რომ გაეგოთ.

აჰა! დაენძრევათო! იხუვლეს და ციტა ხანს კიდევ ყაყანებდნენ.

შემდგომ გეგმებეზე ილაყბეს.

დაიღალნენ და მიეყარნენ ძეგლის პირას.

სიტარებზე  დაუკრეს. ჰინდის ენაზე იმღერეს. ნიცშეს წიგნი დახიეს.

ტუალეტში გამოდვადგებაო.

ა პუნქტიდან ბ პუქტში გავარდნენ.

იქაც დასცხეს პაწია მიტინგი.

26 სურათი მკერზე დაიბნიეს გლოვის ნიშნად.

არ დაგვავიწყდებაო შესძახეს და გაათავეს.  

ტინგიცობა.

ერთი კი იძახდა, კიდევ აგვაფეთქებენო. 

გუშღამ, უნიტაზზე ჯდომისას ხილვა მქონდაო.

ვიღას ეცალა.

ყველანი სახალადეცეებში დაიფანტნენ.

იქაც იმღერეს სირიული საბრძოლო სიმღერები გვიანობამდე.

ბოლოს თელაველი პატრულები შეუვარდნენ, აგინეს. ტუჩები დაუპრაწეს და გამოყარეს.

იმ სმეულის მოყვანილები ვინ იყვნენო. იკითხეს ჰიპერ აქტიურმა აქტიორებმა.

რა თქვენი საქმეაო, გორაკიდან მოესმათ პასუხად.

არა, არაფერიო. ისე, უბრალოდო. ჩაიდუდღუნეს და საგაზაფხულო  ხვნის თემაზე ჩაფიქრდნენ.

თენდებოდა.

ხეში წყლის ჩადგომის თვე დამდგარიყო.

დუმდა ქალქი. დუმდა მატროსოვი.

დუმდნენ დებილები და ბორისპოლის მიმართულებით იყურებოდნენ.

ჰაა! ეხლაა! შეწყდა განხილვააა! დიდი დიღმიდან დაიძახა ვიღაცამ

არის უფროსო! იყო პასუხი რატომაღაც გორაკიდან.

და მაინც, ის სამი ტიპი ვინ იყვნენო ტო!?

დუმდა ბორისპოლი. 

დუმდა მატროსოვი. 

დუმდა დიდი დიღომი. 

მარტო გორაკიდან ისმოდა კვნესა.

ანაზდად  კუკიის სასაფლაოზე, მიწაზე, ლურჯი ჯვარი გამოისახა.

გაიგე ეხლა, ის სამი წავიდა  თუ დაბრუნდა.

რას გაიგებ.......

ჩშშშშშ! ჩაეძინათ. ნანუშები, ნანუშები.

კიაზო ბერიაშვილი.

01.02.15

                                                                     photo ELLE ZELMAI