ის რაც სრულდება

− Двенадцать тысяч лун за одну луну когда-то, не слишком ли это много?
- Маргарита, здесь не тревожьте себя. Все будет правильно, на этом построен мир.
Отпустите его!
Вам не надо просить за него, Маргарита, потому что за него уже попросил тот, с кем он так стремится разговаривать, − тут Воланд опять повернулся к мастеру и сказал: − Ну что же, теперь ваш роман вы можете кончить одною фразой!
- Мастер сложил руки рупором и крикнул так, что эхо запрыгало по безлюдным и безлесым горам:
− Свободен! Свободен! Он ждет тебя!
Горы превратили голос мастера в гром, и этот же гром их разрушил.
Человек в белом плаще с кровавым подбоем поднялся с кресла и что-то прокричал хриплым, сорванным голосом. Нельзя было разобрать, плачет ли он или смеется, и что он кричит. Видно было только, что вслед за своим верным стражем по лунной дороге стремительно побежал и он.
− Мне туда, за ним? − спросил беспокойно мастер, тронув поводья.
− Нет, − ответил Воланд, − зачем же гнаться по следам того, что уже окончено?

12 000  მთვარე გრძელდებოდა პილატე პონტოელის  სასჯელი. იმისთვის, რომ მან არასწორი არჩევანი გააკეთა. და არა მარტო ის, ისჯებოდა ყველა, ვინც შეესწრო, ვინც გაჩუმდა, ვინც გვერდზე გაიხედა, იმ იმედით, რომ ვერავინ ამას  ვერ  შეამჩნევდა. ეგონა რომ შერჩებოდა.
დაისჯნენ ქვეყნები და მეგაპოლისები.
დაისაჯნენ ცრუმოწმეები დამსმენები. უხეირო მასხრები და ყოყლოჩინები.
ვერავინ  ვერ  გადაურჩა  გამძვივნვარებულ  კოსმოსს.
უაზროდ  ნასროლი  ბუმერანგი ზუსტად  მსროლელებს  დაურუნდათ გაათმაგებული, დამანგრეველი  ძალით. 
აღმოჩნდა, რომ ყველაფერი აღნუსხულია და შესაბაისი სასჯელიც  გამოტანილია. რომელიც არ ექვემდებარება გასაჩივრებას.
მხოლოდ  თხოვნა ჭრის, მხოლოდ იმას  ენდობიან, ვინც მიხვდა, გაითავისა და აღივსო სინანულით და სიბრალულით.  
ამის გამრიგე, ამის  აღმსრულებელი  რაინდებიც  კი  ითვალისწინებენ მხოლოდ  შესმენილ  ლოცვებს აღვლენილს  შენდობისთვის.  ყველაზე  სასტიკი  დამნაშავენიც  კი  იმსახურებენ  შენდობას წესიერი  ადამიანებისგან.  
მხოლოდ  ამ დამიანთა  ლოცვანი იქნება გათვალისწინებული.  
მაგრამ.  მაგრამ  ამ ყველაფერს  დრო სჭირდება.  და წლები, ბევრი წლები.
დროის  ათვლა  დაწყებულია, ის უკვე  დასრულს  უახლოვდება.
მხოლოდ  დაფიქრება და ნათელი  მხარის არჩევაა  საჭირო.
ეს  ადვილია. უადვილესია.
სასჯელიც  დასრულდება.
და  პასუხად გავიგონებთ  საკრალურ  შეძახილს,  
აღსრულდა! აღსრულდა! აღსრულდა!

უბრალოდ  გავეშვათ  წარსულს, ჩვენივე  შეცდომებით დამძიმებულ წარსულს!

зачем же гнаться по следам того, что уже окончено?



კიაზო ბერიაშვილი
13.11.15

სახლი

სახლის ცნება მრავალგვარია.
ის მარტო შენობა არ არის, თავის მყუდრო, მხილოდ შენთვის სასიამოვნო კუთხეებით. სადაც შეგიძლია დაჯდე, დაისვენო და რაღაც სიგიჟეებზე იფიქრო. ამას მყუდროება ეწოდება.

 
სახლი დიდხანს უნახავი, ან საერთოდ პირველად ნანახი გარემო. რომელიც გაგიჟებს სილამაზით და ხელმოერედ გაყვარებს ცხოვრებას.
ამა უჯვე მყუდროების სიხარული ქვია
სიხარული და ბედნიერების შეგრძნება, შეგრძნება იმისა რომ ყველა  განსაცდელი უკან დარჩა. სახლში ხარ, ბედნიერი, კმაყოფილი სახლთან შეხვედრის გამო. როცა გრძნობ რომ ყველაფერი შენ გელოდა. იცდიდა მოუთმენლად. შენ გელოდა. ამ შეგრძნებაზე კარგი არაფერია.

და რა ბედნიერებაა, როცა აქაურობა ისე გიხდება, რომ განსხვავებას ვეღარც გრძნობ მასთან.

შენ ერწყმი მას, მის სილამაზეს, მის ფერებს.

თქვენ ერთნი ხართ.

უკვე შენი სახეც სახლის მსგავსად, სიმშვიდეს და მყუდროებას ასხივებს.

 მოკლედ სახლში ხარ, რომელიც მუდმივად შენშია დამუდმივად გელის.

კიაზო ბერიაშვილი
2 ნოემბერი 2015