ის მარტო შენობა არ არის, თავის მყუდრო, მხილოდ შენთვის სასიამოვნო კუთხეებით. სადაც შეგიძლია დაჯდე, დაისვენო და რაღაც სიგიჟეებზე იფიქრო. ამას მყუდროება ეწოდება.
სახლი დიდხანს უნახავი, ან საერთოდ პირველად ნანახი გარემო. რომელიც გაგიჟებს სილამაზით და ხელმოერედ გაყვარებს ცხოვრებას.
ამა უჯვე მყუდროების სიხარული ქვია
სიხარული და ბედნიერების შეგრძნება, შეგრძნება იმისა რომ ყველა განსაცდელი უკან დარჩა. სახლში ხარ, ბედნიერი, კმაყოფილი სახლთან შეხვედრის გამო. როცა გრძნობ რომ ყველაფერი შენ გელოდა. იცდიდა მოუთმენლად. შენ გელოდა. ამ შეგრძნებაზე კარგი არაფერია.
და რა ბედნიერებაა, როცა აქაურობა ისე გიხდება, რომ განსხვავებას ვეღარც გრძნობ მასთან.
შენ ერწყმი მას, მის სილამაზეს, მის ფერებს.
თქვენ ერთნი ხართ.
უკვე შენი სახეც სახლის მსგავსად, სიმშვიდეს და მყუდროებას ასხივებს.
მოკლედ სახლში ხარ, რომელიც მუდმივად შენშია დამუდმივად გელის.კიაზო ბერიაშვილი
2 ნოემბერი 2015
Комментариев нет:
Отправить комментарий