შავი მზე

                                                                ფოტო Elle Zelmani

დღესაც მზე ამოვიდა. ზოგიერთისთვის, შავი მზე

განვლილმა დღეებმა გვიჩვენა, რომ საქართველოში მარტო აქლემები არ გიჟდებიან და არ დასდევენ ხალხს ქუჩაში.  ჩვენთან უკვე ზვიგენებიც გაგიჟდნენ. 

გადაადგილება საკრალურ აქტად იქცა. ჭადრაკს ჩვენში ვეღარ თამაშობენ, გონებრივი სისუსტის გამო. ეხლა უფრო დომინოს თამაშია გამოსავალი. დომინოს პრინციპი ხომ საერთოდ ცხოვრების გამოწვევად იქცა. საკმარისია გვერდზე გახედვა და უნებართვო თვალის ჩაპაჭუნება, რომ ვინც კი სანათესაოში გყავს, ყველას უნდა დაემშვიდობო და საზღვარზე გადასვლისას ნაღვლიანად გაუღიმო.  ვინც გადარჩა, ისინიც ცუდ დღეში არიან. გზააბნეული მთვარის პირობებში შუაზე უნდა გაიხე რომ დაჟინებულ მზერას გადაუჩე. რესტორნებიდან რესტორნებში გადარბენა ჩაანაცვლა სტუდიიდან სტუდიაშ სირბილმა, სადაც აქკოშიებულს გამზეცებული ჟურნალისტები გელიან რათა გვერზე გახედვაში გამხილონ და ჯიბეში ფული დაგითვალონ.

ქუჩებში შეინიშნებიან მთიდან გამოქანებული ტიპები, რომლებიც ცოტაცა და კედელს შეასკდებიან. ამ  ტიპების გამომქანებელი ცალკე ნერვიულობს, ვინაიდან ისიც გრძნობს კეფაზე უსიამო სუთქვას და მოახლოებულ გამოქანებას. არ უნდა, მაგრამ რა ქნას. ესე გამოუვიდა. დასაკლავი ქათმებივით ჩაწყობილი ყოფილი ძლიერები, ჩუმდ ეკრიახებიან ერთმანეთს და უხარიათ თუ გამომქანებელი მათზე ელამ მზერას არ შეაჩერებს. ქუჩებში ლიმუზინებში ზიან პერსპექტიული საცივები. მათი დაკვლა დროის ამბავია.პრცედურა მარტივია. ტენდერი, დანა, ჩაბნელებული მზე და ქვაბი.  მშიერი  დოლრ ახეული და ლარ წამოხეული მოქალაქეები რიტაულური საცივის რიგში დგანან და ახალ ულუფას ელოდებიან. უკვე ჯანჯუხიც საკმარისია საოცნებოდ. გამოქანების კანდიდატები ერთმანეთში ყიამყარალობენ გეთაყვას ძახილით. რეპუტაცის კრიტიკულ ზღვარს მიღწეული ტიპებს უკვე არენაზეც აღარ უშვებს "ის".  ყველანი ქუჩაში ტინგიცობენ და ყურადღების გადატანს ჩალიჩობენ. ეს უკვე ვინ როგორ. გემოვნების ამბავია. 

მთის წვრიდან გამოქანებულები ჯერ ჩუმად არიან. მათ ხომ "იმას" თვალებში ჩახედეს. მაგრამ ესეც დროებითია. გაუვლით და აკაკანდებიან. ამიტომ, ჩემოდანი ხელში, ბილეთი კბილებში და ..........  აი ეს უკვე პრბლემაა. და საით? სოფლად, დედულეთში დიდი ალბათობოთ გაძუყნიან. სადმე იქეთ, საშიშია. გზა შორია, თანაც გზაში ან ტრივიალურად გაგძარცვავენ, ან ჩახვალ და ეგრევ კითხვებით აავსებენ, მერე ფულს სახესთან ერთად აახევენ და........  აჰა, ისევ ეს გაურკვეველი "და"! 

რამდენიც არ უნდა იხტუნავო და იცეტო, დედაბერი, გაშეშებული მზერით და დაკოჟრილი ზელებით, მაინც გაგიყვანს კვირას უიმედო ბაზრობაზე და შეეცდება გაგყიდოს. კაფნეტი უნდა უყიდოს ბავშვებს. "მიშკა ნა სევერე". ამ დედაბერმა დანდობა არ იცის. დაიღალა გამოქანებულთა მაიმუნობით, 

ამიტომ ბოლობოლო თუ ვერ გაყიდა, 

ქვაბში მაინც უკრავს თავს დაქნეულლგამოქანებულებს  და მორიგ უნიათო, ახალ წელს ბავშვებს მაინც დააპურებს.

მოახლოვდა ახალი, 2015 წელი.

თხის წელი.

მწვანე თხის წელი. 

გილოცავთ დაქნეულებო და გამოქანებულებო.

მთის ძირში გელოდებით. 

აბა, ჰე! წარმატებები.

კიაზო ბერიაშვილი

გზის პირას მდგომი დამკვირვებელი.

10.12.14