ანა–ბანა, გამობანა

განათლება ივანიშვილის და მისი გუნდის პრიორიტეტია.

მისი პირადი პიორიტეტია პრეზიდენტი მარგველაშვლი.

თუ დავაჯამებთ, პრიორიტეტები არიან საერთოდ ყველა მინისტრები, თავის მოადგილეებიანად.

ივანიშვილი გამოირჩევა განათლებულობით, ალღოიანობით და  ენების უბადლო ცოდნით.

ვინ იყო კახა ბენდუქიძე ივამიშვილისთვის ან მარგველაშვილისთვის. არავინ! ნული! ერთი ტეტია, მსუქანი კაცი, ორმელიც თავის თავს ფულებს პარავდა. მიშა სააკაშვილი? არავინ! ნული. რომელიც დღემდე იპარავს ბიუჯეტის სახსრებს, თქვლიფავს სუშის და დაწანწალებს მსოფლიოს ქვეყნებში.

ვინ ვართ ჩვენ, ამ ქვეყნის მოქალაქეები? არავინ! ნულები! გონებასუსტები რომელთა მოტყუება აუდვილესია.  

მთავარია დაპირდე მაცივრებს და სარეცხ მანქანებს. 

მერე უკვე დააჯერებ, რომ არაფერიც არ აშენებულა. 

კაცები გაუპატიურდნენ, ქალები გაბიზდნენ. 

რომ ომი ჩვენ დაგვიწყია. რომ არა რუსების კეთილგონიერება, პარიზსაც დავიპყრობდით.

რომ ეს იყო იმ შავბნელ წლებში. აი მაშინ, ადამიანები რომ ბრმები იყვნენ.

ეხლა კი რა? მესამე გადამწყვეტ წელს, არნახული წარმატებებია:

განათლების მინისტრი პრეზიდენტი გახდა.

პოლიციის მინისტრი პრემიერ მინისტრი.

თავდაცვის მინისტრი დასაჭერი.

სხვები რიგში დგანან და მოწყენილები ელიან თავის რიგს.

პაცივრები ჩაანაცვლეს ჩაიში ჩამბალი პურით.

სარეცხი მანქანები, გატეხილი ვარცლით.

ოცნება უღიმღამო ხელცქვიტობით.

მთავრი, ახალი ზღაპრების მრაბლტომეული იბეჭდება წოველ დრე. გადაცემები, ზღაპრის გუდა,  მზადდება ყოველ დღე და მიეწოდება ცაით და დამბალი პურით გაჭყეპილ ქვეშერმდომებს.

ნერვიული მინისტრები თვიდან თვემდე ელიან გადატრიალებას და უწყვეტ რეჟიმში აშინებენ ერთმანეთს და მრევლს მუდმივად გზაში მყოფი ბუათი, რომელიც არა და არ მოდის. ამაზე კივიიან ქართველი ჟურნალისტები. და დეტალურად ხსნიან რატომ არ მოვიდა ბუა.

იმან კი გადაიფქრა მოსვლა და სხვა ხერხებით შეუტია ახლად ფეხ ადგმულ და ჩაჯმულ ივანიშვილის დემოკრატიას.

ერთ კანონზომიერებასა აქვს ადგილი.

ყოფილები აანონსებენ რაღაც თარიღებს, შემდეგ მინისტრები და ჟურნალისტენი აწყობენ ისტერიკებს, არასამთავრო  იდეოლოგირი მეგაფონები იჭყებენ ანალიზს. შემდეგ, ვიღაც უცხოელები პატიჟებენ მინისტრებს და პრემიერს, იქ, დასავლურ ურდოებში, სადაც მაგან ითხოვენ განმარტებებს და გარანტიებს. ესენცი შემცბარად   სახე დაჭიმულები აკეთებენ განმარტებებს, იძლევიან გარანტიებს რომლისაც არც ამათ და არც იმათ აღარ სჯერათ. უბრალოდ მოქმედენ პრინციპით, ყვავს კაკალი გააგდებინეო. არ გააგდებს და ველაფერი ჩაწერილია და ხელმოწერილია. ეს ყველაფერი ძალიან  ჰგავს  პროკურატურაში დაბარებას. სადაც ღიმილიანი ტიპები ზრდილობიანად გესაუბრებიან, თავს გიქნევენ და შეძახილებით, აუ შენ რა მაგრი ხარ, საბრალდებულო დასკვნას ამზადებენ.

ასე მოხდა ეხლაც, ნოემბრის თვეში.

ჯარ იყო ანონსი.

მერე ისტერიკები.

მერე უცბად სტუმრების მოზღვავება.

15 რიცხვში, მთავრობამ და იბანიშვლმა მორიგი ჩასვრა განახორციელეს და ეგრევე 2 ღეში პრემიერი დაპატიჟეს ყველგან სადც კი შეიძლებოდა. იქ ნერვიულმა პრემიერმა საოცრებები აბრახუნა. მოუსმონეს. კაი კაცოო, მხარზე ხელი მოუთათუნეს და ისევ რაღაცეებზე ხელი მოაწერინეს. 

ზუსტად იგივე ნომერი ჩაუტარეს ვლაიმერ ვლადიმერის ძეს, 

დაპატიჟეს, ალაპარაკეს. მერე აგინეს. სადილი არ აჭამეს და სახლში გამოაბუნძულეს.

ეს ტირუკები უკვე ყოვეკდღიურობა გახდა. რუტინა. იმას აგინებენ და შტრაფავენ, ამათ ტრივიალურად თავზე აკუკავენ და აიძულებენ გაიღიმონ.აგრეთვე აიძულებენ გამოიბანონ ყოველდღიურად. აზიზები არიან ისინი, სიბანძეს და სიბინძურეს ვერ გუობენ.

სამგიეროდ უყვართ ფბ–ზე ფისოების სურათების დადება და ითხოვენ, რომ ამათ აიცელბლად დაალაიკ–დააშეარონ. თირემ     დიდი შანსია ის ფისოები გაცოცხლდნენ და ნაწყენებმა დაკაწრონ კიდევაც.

სამთავრობო ტეტანუსი კი მხოლოდ იქ იწარმოება.

კიაზო ბერიაშვილი

18.11.14

ბრი–უსელი, ბრის–ბენი