დუმილი

რა სჯობია საღამოობით მშვიდ საუბარს, ჭიქა ყავით ხელში. პატარა მაგიდასთან, ვენურ სკამზე წამოსკუპულს. ამ დროს. ასეთ მიმქრალ განათებას. ჩურჩული უხდება ძლიერ. როცა ჩუმად ნათქვამი ბევრად უფრო ჟღერადია და ყვირილის გადაფარვა ძალუძს.
ამგვარი საუბრები ბევრის მთქმელია. ბევრის ამხსნელია სრულიად უთქმელად და ბევრი რამის დამადასტურებელია. ბევრ რამეზე თვალის ამხელია.
ყოველ ჩვენთაგანს გვქონია ამგვარი საუბრები.
ამ დროს სულის სიღრმეში ჩამარხულის თქმაც გიადვილდება ადამიანს. თანაც დარწმუნებული ხარ რომ გაგიგებენ, თავისას აგიხსნიან, მისასაც გაიგებ და გაიხრებ. ჩუმად. ამგვარ სიხარულსაც დუმილი უხდება. ღიმილიც საკმარისია და კიდევ. მზერა, გაგებით, სიყვარულით და სითბოთი სავსე მზერა.
თვალები რომლებიც ნათქვამს ადასტურებენ.
ღიმილი, ჯერ უხერხული. მერე და მერე თავისუფალი. გრძნობით სავსე.
და კიდევ უძირო,  ყოვლის მომცველი სურნელი. მხოლოდ ამ ერთი საღამოს პირის სურნელი.რომელიც გონებაში გებეჭდება სამუდამოდ. რომელიც ამ საღამოს განუმეორებელს ხდის. რომელიც მერე მთელი ცხივრება გენატრება. ეს საღამო, ჩუმი სუაბრი და თქმულის მადასტურებელი ლიმილიანი თვალები. ამვარი საღამოები არ მეორდებიან.
ამიტომაც ჰქვიათ მათ განუმეორებელი.
მეორდება მსგავსი საღამოები, მსგავსი განათებით, ჰაერში გამეფებული დუმილით, ოღონდ არა ის მზერა, არა ის თვალები, არა ის განწყობა და ის თანხმობა.
თვალებით ნათქვამი თანხმობა.


კიაზო ბერიაშვილი
10.01.15

photo ELLE ZELMANI