კიევში მიმუშავია.
რამდენიმე თვე ვცხოვრობდი და ვმუშაობდი.
ლამაზი და დიდი ქალაქია.
უკრაინელები მკვეთრად განსხვავებულნი არიან რუსებისგან.
უკრაინელები ბევრად თბილები და მეგობრულები არიან.
უფრო მეტად. შეუდარებლად მეტად იციან მეგობრობის ფასი.
მათ მეტად იციან სამშობლოს ფასი და სიყვარული.

მათ ეხლა უჭირთ. ძლიერ უჭირთ.
ეხლა წყდება მათი ბედი.
თვითონ წყვიტავენ ამ ბედს.
რუსები ცდილობენ, რომ არა.
სტანდარტული რუსული მოცემულობაა.
როგორც იტყვიან Души! Прекрасные порыви!

უკრაინელებს გაუმართლათ, რომ არ ჰყავთ ქართული პოლიტ. ელიტა, რომელიც დღემდე 10- ჯერ გაყიდდა და დააგირავებდა მაიდანს.
ტიოტია ნინა და გუბაზა.
გრეჩიხა და ხიდაშელები.
გაუმართლათ, რომ არ ჰყავთ “ნაციონალური მოძრაობის” ნაწილი, საკმაოდ დიდი.
არ ჰყავთ შიხიაშვილი და იონათამიშვილი.
შონზო და ვერულაშვილი.
არ ჰყავთ სრულად პროსტიტუირებული ტელევიზიები, ჟურნალისტები და ეკლესია, თავისი სინოდ–საპატრიარქოთი.
არ ჰყავთ დედა პარასკევა და ლელა კაკულია.
არ ჰყავთ ნანა კაკაბაძე და ეკა ბესელია.
არ ჰყავთ დაუნების 54%, რომელიც ეხლა აქეთ გვაყვედრიან, თქვენს გამო გავბოზდითო.

უჭირთ უკრაინელებს, უჭირთ. მაგრამ მათ ჯერ არ წაუგიათ. ჩვენ წავაგეთ. პაზორნად წავაგეთ. მაგრამ, ბოლომდე არ წაგვიგია. ამ “ქოცებს”  ჰგონიათ, რომ გაიმარჯვეს და ვანო ჩასვეს. კარგი. ეგრე იყოს. გაღრეჭვასაც დროის და მომენტის შერჩევა უნდა. უაზროდ იცინით და გიხარიათ. ცხოველური წინათგრძნობა გეუბნებათ, რომ არაფერი სასიხარულო არც მომხდარა. უკიდეგანო დებილი ქოცები ჟრიამულებენ მხოლოდ.

ეგეც გაივლის.

უბრალოდ,  მერე არ იყოს ლაპარაკი, რომ აბა ვინ იფიქრებდა, რომ ასეთი დებილი აღმოჩნდებოდა. არ იყოს რა, უკვე ლაპარაკობთ. ეგ 100% ვიცი. ამაზე ამბობდა ჩემი მეგობარი, გელა ხაალეიშვილი (ღმერთმა აცხონოს): “ე, ბიჭო, თავი მარტო იმიტომ გაბია რომ მუცელში წყალი არ ჩაგივიდეს?”

ეგრე ხართ.
გაწვიმთ  ჯიგრებო.
გაწვიმთ.

კიაზო ბერიაშვილი